Στις 21 Ιουνίου, η Φιλαρμονική Ορχήστρα Νέων της Βοστόνης θα γιορτάσει στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Στον ιερό τόπο των Ηπειρωτών κι όλων των Ελλήνων, εκεί που οι ιερείς ξάπλωναν στο έδαφος του μαντείου για ν’ ακούσουν τα μηνύματα που έστελνε ο Δίας με τη φωνή της Φύσης, η Dodona, όπως αποκαλούν το αρχαίο θέατρο οι ξένοι τουρίστες, θα γιορτάζει μαζί με τις εξαίσιες μουσικές της Φιλαρμονικής την ολοκλήρωση των εργασιών αποκατάστασης στο κάτω κοίλο.
Εξήντα δύο χρόνια από το ανέβασμα της πρώτης παράστασης, 22 χρόνια μετά την έναρξη των έργων στο μεγαλύτερο σε χωρητικότητα σωζόμενο θέατρο της αρχαιότητας (18.000 θέσεων) και 12 χρόνια από το ξεκίνημα των εργασιών στην κάτω ζώνη του θεάτρου με τις συνολικά εννέα κερκίδες 2000 θέσεων, αρχαιολόγοι, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, συντηρητές και εργατοτεχνίτες «κέρδισαν το στοίχημα» με τη θρυμματοποίηση, την υγρασία και τις κακές καιρικές συνθήκες κι έφεραν σε πέρας το μεγαλύτερο «έργο αποκατάστασης και ανάδειξης αρχαίου θεάτρου» στην Ελλάδα, ανανεώνοντας για τους επόμενους αιώνες το «συμβόλαιο ζωής» του στην κοιλάδα του Τόμαρου.
Σύμφωνα με με την αρχαιολόγο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων Χαρά Καππά, «περισσότερα από 1000 εδώλια (καθίσματα), βάρους έως 500 κιλών, από υπόλευκο και φαιό ασβεστόλιθο, αποξηλώθηκαν από τη θέση τους στις κερκίδες 1- 9, ανυψώθηκαν, μετακινήθηκαν και οδηγήθηκαν στο παρακείμενο εργοτάξιο, μέσω ειδικής γερανογέφυρας, που έχει στηθεί στο χώρο. Ένα ένα (σε μια διαδικασία που διαρκεί 28 ημέρες για το κάθε εδώλιο, περίπου έναΝ χρόνο η κάθε κερκίδα) καθαρίστηκαν, έγινε συμπλήρωση υλικού των φθαρμένων σημείων, συγκολλήθηκαν και επανατοποθετήθηκαν στη θέση τους, αφού είχε προηγηθεί ανασκαφή μέχρι το βραχώδες υπόβαθρο καθώς και διαμόρφωση του σημείου».
«Με αυτόν τον τρόπο και βάσει φωτογραφικής τεκμηρίωσης και μελέτης», όπως σημείωσε η αρχαιολόγος Ελένη Μωυσιάδη, που ξενάγησε την περασμένη εβδομάδα στον αρχαιολογικό χώρο Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους, «διορθώθηκαν και τα λάθη στην αρχική τοποθέτηση που είχαν γίνει τη δεκαετία του ‘60, όταν πλάκες του διαζώματος και εδώλια από την πάνω ζώνη τοποθετήθηκαν χαμηλότερα σε άλλες θέσεις».
Το έργο της αποκατάστασης της α’ φάσης, ενταγμένο στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ήπειρος 2014-2020», με προϋπολογισμό 5 εκατ. Ευρώ, αντιμετώπισε με καινοτόμα μεθοδολογία το σημαντικότερο πρόβλημα του θεάτρου της Δωδώνης, που αφορούσε το αρχαίο δομικό υλικό. Όπου χρειάστηκε, τοποθετήθηκαν επίσης νέα εδώλια και ειδικό κονίαμα, με το ίδιο όμως δομικό υλικό της αρχαιότητας, το οποίο προέρχεται από σημερινά λατομεία της Κληματιάς Ζίτσας που λειτουργούν πάνω στην ίδια φλέβα ασβεστόλιθου, στην οποία λειτουργούσαν τα λατομεία του 3ου αιώνα.
